Elke keer als we naar iets kijken, projecteren we de beelden van wat we zien. Onze geesten raken aan waar we naar kijken. Dit ligt ten grondslag aan het bekende gevoel van gestaard worden, waardoor we kunnen opvangen als we bekeken worden, of anderen onze blik kunnen voelen. Dit fenomeen is niet beperkt tot de mens, want ook niet-menselijke dieren hebben een uitgebreide geest en velen zijn gevoelig om bekeken te worden. Dit vermogen is waarschijnlijk geëvolueerd in de context van roofdier-prooi relaties. Rupert Sheldrake zal het hebben over zijn onderzoek naar telepathie bij honden, katten en andere dieren en in het bijzonder over het vermogen van honden om te weten wanneer hun baasjes thuiskomen. In het menselijk domein gebeurt telepathie het meest in verband met telefoongesprekken en Sheldrake's experimenten met telefonische telepathie tonen aan dat dit effect veel verder gaat dan het toeval.

Onze uitgestrekte geesten liggen ten grondslag aan psychische fenomenen die als het ware horizontaal zijn en ons verbinden met de wereld om ons heen en met elkaar. Maar ze staan ook open voor grotere en meer inclusieve vormen van bewustzijn, zoals in veranderde bewustzijnstoestanden. We kunnen ons ook openstellen voor het spirituele rijk door middel van een reeks praktijken, waaronder dankbaarheid, meditatie, zang en zang en bedevaart. Al deze praktijken hebben wetenschappelijk meetbare effecten, en in het algemeen zijn mensen met regelmatige spirituele praktijken gelukkiger en gezonder dan mensen zonder. Rupert Sheldrake zal bespreken hoe deze praktijken in de eerste plaats gaan over de ervaring in plaats van over overtuigingen, en werken zowel voor religieuze als voor niet-religieuze mensen. Hij zal ook laten zien hoe we deze praktijken in ons eigen leven kunnen integreren.